A Paris!

Van veel mensen kreeg ik te horen dat ik vooral een blog moest starten dus bij deze…
(ook van Stijn, dus Heleen, kun je hem ff mailen dat ik dat nu heb?).

5 Januari was het dan zo ver, ik ging voor een half jaar naar het machtige Parijs om daar m'n keuzevakken te doen aan de Sorbonne Nouvelle! Aan het eind van de middag kwam ik met m'n ouders aan bij het huis waar ik het komende half jaar zal verblijven. Van buiten ziet het pand er grandioos uit, echt zo'n typisch groot pand wat je alleen in Parijs ziet met mooie gevels en lekker hoog. Toen mijn contactpersoon, Anne Valeska, aankwam bij het huis konden we eindelijk naar binnen en daar had ik erg zin in aangezien ik mijn kamer nog niet gezien had door allerlei omstandigheden en misverstanden met de oude bewoner. De hoofdingang van het pand kent twee deuren met codes, anders kom je niet binnen. Het is dan ook een peperdure wijk waar ik zit, vol met dure winkels, flitsende auto’s en rijke mensen. In mijn straat, Rue Marbeau, zit om maar een voorbeeld te noemen de ambassade van de Comoren (altijd handig) en mijn overbuur is de Duitse ambassade (Achtung! Die leute!). Verder zie je overal Porsches en andersoortige veel te dure bolides.

Maar goed, we gingen naar binnen en na het openen van de deuren met de codes (geen sinecure aangezien Anne de codes niet meer wist) konden we naar de bovenste verdieping aangezien ik daar woon. Dat betekent in mijn geval niet met de fluwelen trap of lift omhoog, maar via de servicetrap in een hoekje van de hal. Ai! Een spiralen trap omhoog naar de zevende verdieping, dat betekent, heb ik geteld, 126 trappen omhoog in een draaitol. Ik kwam direct op het idee om de briljante thriller “The Spiral Staircase” maar weer eens te checken als ik daar de tijd voor heb. De Sint Nicolaasstraat is een eitje zo, moeten de mensen weten die nog willen komen en dat al een drama vonden. We kwamen aan bij mijn kamer en het was inderdaad erg klein (maar ja, wat wil je ook voor 330 Euro in de maand in de duurste buurt van Parijs). 10 m2, meer zal het niet zijn en het staat volgebouwd met een keukenblok, een tafel, een bed, een douche, een grote kast en een kleine kast. O ja, de wc staat op de gang en het is zoals ik al had gehoord zo’n ouderwets gat wat je vroeger altijd op die parkeerplaatsen langs de snelweg had en waarvan ik dacht dat het nu nog alleen maar in India bestond J.

Toen begon de ellende echter pas. Mijn vader en ik moesten een twintigtal dozen volgepakt met CD’s, DVD’s, TV, kleren, boeken en ander draagbaar addergebroed die trap omhoog dragen. Geen pretje maar wel goed voor je conditie. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk stond alles boven. Goed bezig Herman! Hulde alsnog voor het tillen. Na het uitpakken van de belangrijkste zaken ben ik met mijn ouders naar een zeer goed Libanees restaurant gegaan in de stad, een aanrader! Weer terug thuis ben ik direct gaan pitten aangezien ik de laatste paar dagen (weken) niet echt veel had geslapen door feestdagen, nog meer feesten en druk druk druk. Ik heb nog wel ff vanuit mijn raam naar buiten gekoekeloerd, je kan namelijk de Arc de Triomphe, de Sacre Coeur en het drukke Porte Maillot zien, echt een supergaaf uitzicht. Vanuit het raam in de gang is de Eiffeltoren zeer goed te aanschouwen.

De volgende dag ging ik maar nuttige zaken regelen. Ik heb inmiddels een carte orange (maandkaart voor de metro twv 50 euro en met een OV-vergoeding van 80 Euro is dat lekker kersen eten), een nieuwe simkaart en prepaid abonnement bij Bouygues Telecom (mijn nummer is nu 0033664798483) en dinsdag zal ik een bankrekening openen voor mijn CAF (huursubsidie van 150 Euro, zo wordt mijn kamer helemaal goedkoop). Ik ging ook met mijn ouders boodschappen doen bij de buurtsuper Shopi waar alleen maar Jopies kwamen en waar alles megaduur was, asociaal! Daar moest ik een list voor verzinnen. Daarna heb ik met mijn vader geprobeerd om internet te jatten van mijn buren wat niet ging, daar gingen mijn wijze skype, msn en mailplannen L Gelukkig hoorde ik later van mijn moeder dat er in Parijs special cafés zijn waar je voor een colaatje een paar uur gratis wireless kan internetten.

Eerder waren we er al achter gekomen dat mijn raam niet dicht kon (wordt gefixt), maar bleek ook mijn kraan los te zitten, das lullig dus (maar wordt ook gefixt). En dan ook nog geen internet, dat was nog het meest jammerlijke! Maar ja, poep. Ik kwam er ook achter dat ik creatief met kurk twee mensen kan laten crashen in mijn kamer al is er dan niet veel ruimte meer over J.

Ik ben later in de middag naar Sophie (mijn vrouwelijke wapenbroeder in de Sorbonne queeste) gegaan om haar daar te meeten en wat te drinken. Haar kamer is een stuk groter dan de mijne, maar dat was ook wel te verwachten natuurlijk! We hebben op Place Victor Hugo een Rosé gedronken (geen bier want je betaalde daar 7,40 Euro voor een flesje, oink, dat is een kratprijs in Nederland). Overigens is de bierprijs overal zo hoog in Parijs, dus dat wordt niks zo. Daarna ben ik met haar naar de Casino gegaan voor boodschappen en toen kwam ik erachter dat je daar de helft betaalde dan bij die Shopi. Nog steeds duurder dan in Amsterdam, maar toch. Die Casino wordt dus mijn nieuwe grutter, iets van 10 minuten lopen, om de hoek bij Sophie. Ik heb direct een pot pindakaas geruild voor chocopasta omdat zij dat vergeten was mee te nemen uit NL en ik had er zelf toch drie :p Driewerf put your hands up for Detroit!

’s Avonds ben ik nog met mijn ouders naar Frans restaurantje gegaan vlakbij mijn faculteit (ook weer erg leuk en lekker) en daarna nog naar La Rhumerie, een tent waar je heel veel rumcocktails kunt drinken. Ik had zelf een Daiquiri, maar er zijn ook Mojito’s, Caipirinha’s, Marie Galantes en Père Serges. Lekker! Tussen de 5 en 9 Euro per cocktail, dat dan weer wel…Wel weer even duur als een biertje J.

’s Nachts kwam mijn briljante ingeving. Ik probeerde nog een keer om internet te scoren en ineens was daar een onbeveiligd netwerk. De verbinding was echter zo slecht dat ik alsnog niks ermee kon doen. En toen dacht ik: hé, als ik nu eens naar de gang loop en het bereik werd al iets beter, ik liep de trap af en op de vierde verdieping had ik excellent bereik. Kan dus nu gratis en voor niets internetten met stroom, omdat op die verdieping een stopcontact zit. Bassie is wel dom, maar niet slim! Dikke kudos voor mezelf!!! Dus ik kan alsnog skypen, msnen en mailen zo… En ik hoef me niet te ergeren aan die ellendige Azerty toetsenborden die hier standaard zijn! Thomson heet het netwerk, nooit gedacht dat ik die naam een veer in de reet zou steken, maar bij deze.

Dus ik zit nu in een kamer vlakbij de Champs Elysées, Trocadéro en met metro 1 kan ik overal makkelijk komen. Het is in de buurt rustig, er is een grote supermarkt op 10 minuten lopen, ik betaal weinig huur, heb Ricard en pistachenootjes en ik heb gratis internet! Erwan is (bijna) volmaakt gelukkig!!! Ik zit nu ruim over het maximaal aantal woorden heen, maar als ik schrijf blijf ik aan de gang dus stop ik nu. Ik ga zo nog naar Centre Pompidou, want daar is een tentoonstelling over Hergé, de maker van Kuifje en op de eerste zondag van de maand zijn alle staatsmusea gratis, lekker! Morgen heb ik introductiedag bij mijn faculteit en de rest van de week zie ik wel. Volgende keer zal mijn verhaal een stuk korter zijn. Tot mails, spreeks of ziens!

Adieu!